Q-W-E-R-T-Y

Q-W-E-R-T-Y  To pierwszych 6 liter górnego wiersza klawiatury w jej najbardziej popularnej formie.  Czy zastanawialiście się kiedyś, skąd się wziął taki układ klawiszy?

Na początku było inaczej. W Anglii, w pierwszych maszynach do pisania stosowano układ alfabetyczny. A-B-C-D-E-F-G. Układ ten miał jednak poważne wady. Obok siebie leżały czcionki, które tworzyły częste pary liter w pisaniu w języku angielskim. Gdy ktoś pisał naprawdę prędko dochodziło  do ich niemal jednoczesnego uderzenia, co powodowało zablokowanie się maszyny i utrudniało pracę.

Nowy układ stawał się nieuchronną koniecznością, miał on działać tak, aby litery, których kombinacje są najczęściej spotykane, mieściły się  daleko od siebie, na różnych częściach klawiatury. W ten sposób Christopher Sholes, amerykański dziennikarz i wynalazca, zaprojektował i opatentował pod koniec XIX wieku układ QWERTY.

Pierwszą maszynę do pisania opatentował w 1868 roku. W cztery lata potem sprzedał prawa do produkcji firmie E. Remington & sons. Zaraz potem Sholes uzyskał patent układu QWERTY, a na rynek wypuszczono maszynę o układzie zbliżonym do obecnego: Remington No. 2. Była to pierwsza maszyna do pisania z klawiaturą w układzie QWERTY jaki znamy dzisiaj. Był na niej również przycisk SHIFT do pisania wielkich i małych liter.

Maszyny Remingtona miały jednak poważną konkurencję. Największymi konkurentami QWERTY były klawiatury w maszynach Hammond (1893) i Blickensderfer (1889). Wszystkie firmy uważały swoje klawiatury za doskonałe, a w tamtych czasach ludzi piszących na maszynach było niewiele.

Punktem zwrotnym okazał się konkurs szybkiego pisania w Cincinnati z 1888 roku. W konkursie tym zwyciężył Frank McGurrin, twórca metody bezwzrokowego pisania, który pisał na maszynie z klawiaturą QWERTY. Rozgłos tego zwycięstwa spowodował, że w ciągu następnych lat QWERTY wyparła wszystkich konkurentów i dominuje do dziś.